Pewien człowiek, bogacz, idzie na spotkanie z Jezusem, w chwili gdy "wybierał się On w drogę" (Mk 10, 17). Wiele razy Ewangelie przedstawiają nam Jezusa "w drodze", gdy towarzyszy idącemu człowiekowi i słucha pytań, jakie nurtują i niepokoją jego serce. W ten sposób objawia nam, że Bóg nie mieszka w miejscach jałowych, w miejscach spokojnych, z dala od rzeczywistości, ale idzie z nami i dołącza do nas, gdziekolwiek jesteśmy, na wyboistych niekiedy drogach życia.
I dziś, gdy rozpoczynamy drogę synodalną, zadajemy sobie wszyscy - papież, biskupi, kapłani, osoby konsekrowane, bracia i siostry świeccy - pytanie: czy my, wspólnota chrześcijańska, ucieleśniamy styl Boga, który kroczy przez dzieje i uczestniczy w wydarzeniach ludzkości? Czy jesteśmy gotowi podjąć przygodę podróży, czy też, bojąc się nieznanego, wolimy schronić się w wymówkach typu "nie potrzeba" i "zawsze robiliśmy to w ten sposób"? - Papież Franciszek, na rozpoczęcie Synodu
Znaczenie loga Synodu
Wielkie, majestatyczne drzewo, pełne mądrości i światła, sięga nieba. To znak głębokiej żywotności i nadziei, wyraża krzyż Chrystusa. Przywołuje Eucharystię, która świeci jak słońce. Poziome gałęzie rozchylające się jak dłonie lub skrzydła i sugerują jednocześnie Ducha Świętego.
Lud Boży nie jest statyczny: jest w ruchu, nawiązując bezpośrednio do etymologii słowa synod, które oznacza wędrować razem. Ludzi łączy ta sama wspólna dynamika, którą tchnie w nich to Drzewo Życia, od którego rozpoczynają swoją podróż.
Te 15 sylwetek podsumowuje całe nasze człowieczeństwo w jego różnorodności sytuacji życiowych, pokoleń i pochodzenia. Ten aspekt jest wzmocniony mnogością jasnych kolorów, które same w sobie są oznakami radości. Nie ma hierarchii wśród tych ludzi, są oni na tym samym poziomie: młodzi, starzy, mężczyźni, kobiety, młodzież, dzieci, świeccy, zakonnicy, rodzice, pary, samotni, zdrowi, niepełnosprawni; biskup i zakonnica nie są przed nimi, ale między nimi. W sposób naturalny dzieci i młodzież otwierają im drogę, nawiązując do słów Jezusa z Ewangelii: "Dziękuję Ci, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i uczonymi i objawiłeś prostaczkom" (Mt 11, 25).
Synod o synodalności - wszystko co musisz wiedzieć (poprzez szkice i obrazy)
Siedemdziesięciolecie Parafii św. Bartłomieja w Smolnicy
70 lat naszej Parafii to niewiele wobec wielu starych, bogatych tradycją innych Parafii naszej diecezji. Warto jednak przypomnieć kilka faktów.
Parafia smolnicka została wydzielona z Parafii w Pilchowicach w 1948 r. Korespondencja ks. Ernesta Blokisza z Kurią Diecezjalną w Opolu wskazuje, że w sierpniu tegoż roku rozpoczął tu duszpasterzowanie. Kolejnym proboszczem był (+) ks. Franciszek Madeja (1951-1952). Po nim przez 30 lat proboszczem w Smolnicy był (+) ks. Jerzy Kulik (1952-1982). Kolejnym (+) ks. Jan Wilczek (1982-2001). W Parafii pracowało sześciu wikariuszy: (+) ks. Jerzy Knapik, (+) ks. Jan Kołodenny, (+) ks. Marian Przydacz, ks. Józef Ryborz, (+) ks. Jerzy Mazurkiewicz, ks. Henryk Staniek. Ponadto księża na zastępstwach wakacyjnych oraz w czasie parafialnych rekolekcji.
W tym czasie, oprócz wielu działań gospodarczych, wśród których należy wymienić budowę plebanii (lata pięćdziesiąte), nowego kościoła, konsekrowanego 26 sierpnia 1979 r. oraz toczącego się remontu starego kościoła i systematycznych prac przy istniejących obiektach, toczy się w naszej Parafii życie duszpasterskie. Zostało udzielonych 2349 chrztów, sakramentalnych małżeństw zawarto 1055, w parafialnej księdze zapisano 1445 zmarłych (do 26.08.2018). Ponadto dzieci przystępowały do I Komunii św., a młodzież do Bierzmowania. Udzielano Sakramentu chorych.
Umieszczone obok (w Informacjach duszpasterskich) zestawienia, pokazują pewne trendy, może i niepokojące z tego względu, że systematycznie powiększa się liczba mieszkańców naszej Parafii.
Proboszcz ks. Korneliusz Matauszek
Jesteśmy Kościołem Katolickim...
Ku pokrzepieniu serca, wzmocnieniu ducha, jeżeli nie wiedziałeś..., jako świadectwo, by zburzyć jakiś stereotyp, żeby wspólnotę Kościoła zaproponować innym, lub po prostu powrócić tu znowu...
10 km na południowy-zachód od Gliwic leży Smolnica, starodawna wioska węglarzy i smolarzy - jak sama nazwa wskazuje. Zauważyć można różne odmiany tej nazwy: ok. 1305 r. - Smolitz, od 1447 r. - Smolicz, 1679 r. - Smolice, 1687 - Smolitz, potem do 1936 r. - Smolnitz, od 1936 do 1945 r. Eichenkamp, od 1945 r. - Smolnica.
z Kroniki Parafialnej
Parafia pw. św. Bartłomieja Apostoła
W sierpniu 1948 roku z parafii pilchowickiej została wyłączona Parafia Rzymskokatolicka św. Bartłomieja w Smolnicy. Jej pierwszym proboszczem został ks. Ernest Blokisz.
Stary kościół cmentarny pw. św. Bartłomieja Apostoła
Obecny stary kościół został według sprawozdania z wizytacji z 1687 r. zbudowany ok. 1600 lub 1603 r. przez protestantów (luteran) pod wezwaniem św. Bartłomieja.
z Kroniki Parafialnej
Kościół parafialny pw. NMP Królowej
Dnia 11 sierpnia 1973 r. Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej po wieloletnich staraniach Parafii wyraziło zgodę na budowę kaplicy parafialnej w Smolnicy pow. Gliwice.
Jesienią 1974 r. założono fundamenty kościoła, które wraz z kamieniem węgielnym 10 listopada tegoż roku poświęcił ks. bp Antoni Adamiuk.
Rok później wyłoniły się zręby przyszłej żelbetowej konstrukcji.
Latem 1976 roku zamontowano na kościele krzyż.
Następnego roku wybudowano przy kościele zakrystię.
W 1978 r. wykonano dach kościoła oraz zamontowano betonowe ramy okienne w czterech szczytach.
W następnym roku pokryto dach kościoła blachą miedzianą zakupioną z ofiar wiernych RFN i Austrii.
26 sierpnia 1979 r. ołtarz oraz kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej konsekrował Ordynariusz diecezji opolskiej ks. bp Alfons Nossol.
Autorem projektu jest inż. Zbigniew Zawalski z Bytomia.
Budową kościoła kierował ówczesny proboszcz ks. Jerzy Kulik.
W tym roku Parafia Smolnicka ma 70 lat.
